واقعه کربلا یکی از نامهایی است که اشاره به نبردی دارد که در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری اتفاق افتاد و به عاشورا معروف است.این نبرد بین سپاه حسین ابن علی و سپاه یزید ابن معاویه در نزدیکی محلی با نام کربلا در گرفت. با گاهشماری هجری خورشیدی این روز با ۲۱ مهر سال ۵۹ شمسی مطابق است.
امام حسین روز دوم محرم به کربلا رسید و روز سوم عمر بن سعد با چهارهزار نفر در کربلا اردو زد و از آن روز به بعد، هر روز بر تعداد دشمنان امام افزوده میشد، که عدهی کثیری از آنان را با وعدههای مختلف از جمله مال و ثروت به خونخواهی حسین خواسته بودند.
در روز هفتم محرم آب را بر حسین و همراهانش بستند و در نهمین روز از ماه محرم شمر با چهار هزار نفر و نامهای از طرف عبید الله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر سعد دستور داده بود با حسین بجنگند و او را به قتل برسانند و اگر اینکار از دوست او بر نمیاید، فرماندهی را به شمر واگذار کند.
روز دهم حسین بن علی با ۳۲ سواره نظام و ۴۰ پیاده و دشمن با 2۰۰۰۰ نفر، در مقابل هم قرار گرفتند، جنگ آغاز شد و امام حسین و یارانش به شهادت رسیدند. بعد از به شهادت رساندن امام حسین سپاه عمر بن سعد سر ۷۰ تن از لشکریان حسین را جدا کرد و بر بالای نیزها گذاشت و فقط سر حر و علیاصغر را از تن جدا نکردند.
خیمهها غارت و در نهایت آتش زده شد، ساربان شترهای کاروان حسینی به نام بجدل بن سلیم برای بدست آوردن انگشتر حسین بن علی، انگشت وی را برید تا انگشتر را بدست آورد و در نهایت سپاه عمر بن سعد اجساد شهدای کربلا را در بیابان رها کرد و این اجساد بعد از سه روز توسط قوم بنیاسد دفن شدند